Çocuklarda Dürtüsellik Ve Agresyon

Çocuklardaki agresyonun anlamı doğası ve sıklığı gelişimsel düzey bağlamında farklılık gösterir okul öncesi çocuklarda agresyon bireyselleşme ve özgüveni karşı engellenme yanıtı arasındaki dengeyi yansıtan kompleks bir davranış kümesidir.

Duygu ve davranışların otonomik olarak iç denetimini kazanma, erken çocukluk döneminde kazanılması gereken gelişimsel görevlerin merkezinde yer alır. Artan bilişsel fonksiyonlar, dil becerileri, dürtü kontrolü ve sosyal becerilerin birleştirilmesi ile iç denetim işlevleri gelişir.

Erken çocukluk döneminde içe alınan ve birleştirilen bu özellikler bazen uyumsuzluk, agresyon ve öfke atakları şeklinde dışa yansıyabilir ki, bunlar çocukta otonomi gelişiminin sağlanmasında aracı rol oynar. Gelişimsel süreçte görülen ve normal sınırlar içinde olduğu kabul edilen olumsuz davranışlar motor ve iletişim fonksiyonlarında otonomi elde edildiğinde diğer bir deyişle ilk doğum gününden sonra ortaya çıkmaya başlar. Araştırmalar iki yaşındaki çocukların %75 kadarında agresyon ve öfke ataklarının bulunduğunu göstermektedir.

Agresyon bebeklerde kızgınlığın gösterilmesinin doğal yoludur. Bu agresyon tek başına herhangi bir bozukluğun belirtisi olmadığı gibi tersine kademeli oluşan agresif içerikli davranışlar normal gelişimsel sürecin bir parçasıdır. Tipik olarak normal düzeydeki agresyon engellenme ile ortaya çıkar ve " hayır " diyebilmek otonomi gelişiminin temel bileşenlerinden biri olarak kabul edilir. Normal sınırlardaki olumsuz davranışlar "basitçe reddetme, kuralları delme, aktif direnç gösterme" gibi farklı görünümlerde olabilir. Agresif davranışlar çoğu zaman çocukların duygu ve ihtiyaçlarını ifade etmelerinde aracı rol oynar.

Küçük çocukların agresyonu fiziksel istek ve gereksinimler nedeniyle ortaya çıkarken bunun tersi olarak büyük çocuklarda sosyal durumlar ve gereksinimlere odaklıdır. Sözel agresyon dil yeteneklerinin daha fazla geliştiği 2-4 yaş arasında artar. Yaşamlarının ikinci yılına geldiklerinde birkaç kelime ile konuşabilen, gereksinim ve engellenmelerini ifade etmek için başka yöntemleri olmayan çocuklar, dil becerileri iyi gelişmiş akranlarına göre daha fazla fiziksel agresyon gösterirler. Gereksinimleri karşılayacağına inanılan agresif davranışlar ebeveyn, diğer erişkinler, akranlar, kardeşler veya medya yayınlarını model alma yoluyla oluşabilir. Küçük çocukların fiziksel agresif davranışları üç yaşından sonra yatışmaya başlarken bu alandaki gelişim bazen dört yaşa kadar uzayabilir.